Noord-Vietnam: Ha Long Bay, Sapa and Hanoi

Xin Chau (= Hallo int Vietnamees)!!!

Na onzen Hell`s Angels tour met Mr.T (I pity the fool!!) hadden we ne sleepertrain richting Hanoi geboekt. Van hieruit zouden we dan doorgaan naar Sapa. Tot hiertoe vielen die sleepers wel heel goe mee, lekkeren dikke matras, propere lakens en heel den annekesnest, maar den deze da was een ander paar mouwen. Een houteren plank met stinkend deken om onder te kruipen. We hadden net als van te voren de bovenste plaatskes geboekt, omdat we dan extra beenruimte en ruimte om de backpacks te stashen hadden. Nu voor mij viel da nog allemaal heel goe mee, voor mijnen travelcompanion met zijne rugzak van 25 kilo was da ne zwaren tegenvaller. Dieje rugzak ging daar ni tussen. Diejen lag dus schoon met zn benen over zijne rugzak geplooid. Uiteindelijk is em nog een plaatske naar onderen gemoved omdat daar nie direct iemand kwam liggen. Rond een uur of 3 `s nachts kwam daar toch nog iemand met een schoon kostumeke de Piet wakker maken omdat em op zn plaats lag. Blijkbaar had de Piet serieus aant zweten geweest en stonk da deken nog een pak harder dan voordien. Brute pech voor dieje Vietnamees met zn kostumeke.

Aangekomen in Hanoi, bleek den trein richting Sapa al vertrokken te zijn dus veranderde ons plan plotsklaps naar nen trein richting havenstad Haiphong om van daaruit den boot te pakken naar Cat Ba Island in baai van Ha Long. Drastische veranderingen maar toch ook wel cool om zo ineens daar ter plekke iets anders te moeten uitwerken. Achteraf bekeken waren we beter af zo, want anders hadden we nen helen dag op den trein moeten zitten richting Sapa. Als we nu terugkwamen zouden we in Hanoi ne nachttrein boeken naar Sapa. We hadden nog een halfuureke voor dat den trein vertrok vanuit een ander station aan den andere kant van Hanoi. Snel een taxi`ke gepakt en daar naartoe gereden, den trein opgesprongen en in Haiphong echt ne goren boot gepakt richting Ha Long Bay. Nu we zaten int noorden van Vietam en rond deze periode kon waren de weergoden de Vietnamezekes nie echt goed gezind. Da hebben we dus ook aan den lijve ondervonden. In den trein wast al den helen tijd aant gieten. Op den boot naar Cat Ba Island hadden we nog chance, maar onzen boottrip doorheen de baai viel los int water. De voormiddag was nog redelijk zonnig, en hier hebben we dus nog wa tijd opt dek doorgebracht. 100-en rotsformaties schieten hier gelijk paddestoelen uit de zee. Van waar da ze komen, Joost mag het weten, ma tis iets heel f*cking magnificent!!! Den eersten dag hadden we nog een Canadees koppel bij ons op den boot zitten, Mimi et Christophe de Quebec. Tof koppeltje want de moment dat het begon te gieten zat er ni veel anders meer op dan bier te drinken en jawel; Uno te spelen!!! Het meest simpele kaartspel ter wereld en tergelijkertijd zo hard lachen. Met da bier hadden we ons serieus mispakt... tja da krijgde met ne bootcrew van gene meter engels klapt. Wij vragen hoeveel dat was voor een blikske Hanoi Beer. Vanachter zijn stuur laat dieje 7 vingers zien. Blijkbaar was da ni 7000 dong, maar wel degelijk 25000 (want 2 vingers + 5 vingers, das toch duidelijk 25000 ni waar??) Soit, dieje Christophe was er een serieus probleem van aant maken, maar aangezien da wij nog nen extra dag met die mannen zaten opgescheept hebben ze toch maar alles betaald. 7000 dong was nu ook wel wa weinig geweest, maar met die mannen viel ook nimmer over nen discount te klappen dus tja, payer.

Den dag nadien `s morgens opgestaan en direct ne plons gepakt en een paar keer in de regen rond den boot gezwommen. Damn da deed goed!! Dan nog een stuk door de baai gevaren en da stikt hier blijkbaar van de fishfarms, eentje bezocht waar ze serieuze joekels hadden zitten. Op elke fishfarm ziede hier ook minstens 3 honden zitten die den boel daar bewaken. Dees zen dus echt `zeehonden` want die baasjes wonen daar op de fishfarm en lopen daar heel den tijd over die smalle planken tussen de vis. Die honden schuiven stuk voor stuk toch wel minimum ene keer per dag van die planken tussen de vis. We zijn nog ff een uureke gaan kajakken en bijna verdwaald tussen al die rotsen. Lijkt ook allemaal zo hard op elkaar. We hadden 2 daagskes geboekt en dit was toch wel genoeg want tis allemaal wel schoon maar na 2 dagen ronddobberen hebde het er wel gezien. `s Avonds hebben we nog overwogen om `s anderendaags te gaan klimmen, want hier op Cat Ba kunde deep water solo doen. Zonder bescherming tegen de rotsen hangen, kunde nimmer dan laat ge u gewoon van boven het water in plonsen. Moet zalig zijn alst schoon weer is. Vermits wij toch zo`n slecht weer hadden, besloten we om toch maar te vertrekken den dag erop. Da klimmen hier was al niet zo goedkoop en om dan ook nog te riskeren da ge met regenweer op den boot moet blijven zitten, da wilden we niet riskere. Die mensen die toch geboekt hadden, mochten van geluk spreken want twas wel degelijk droog `s anderendaags. Nix aan te doen, we zullen nog wel eens ooit de kans krijgen om nen deep water solo te doen.

Van Cat Ba zijn we terug richting Hanoi gegaan en hebben we een nachttreintje gepakt richting Sapa. Dit was ideaal, daar we nu daags nadien `s morgens op onze bestemming toekwamen. Van de rotsformaties in Ha Long Bay kwamen we in de gebergtes tussen de terrasvormige rijstvelden van Sapa terecht. Zalig plekske toch wel tussen de hilltribes, maar tprobleem is dus wel dat die hilltribes constant aant leuren zijn met stofkes en prullekes. Een paar van die stammen hebben we bezocht en een thee`ke mee gedronken. Hmong (herkenbaar aan de indigo kleren) en Red Dzao (kale vrouwen in rode gewaden en rode hoeden op) zijn het meest aanwezig daar waar wij zijn geweest. We hebben er nen tijd mee door dat dorp liggen crossen en die vrouwkes kweken hier begot stevige kuiten, amai. Steep walks up the hill, hier en daar ne glibberige slijkpad naar omhoog. Ge kunt natuurlijk niet bij die mensen komen binnengewandeld en dan met lege handen terug vertrekken, dus we waren telkens wel een beetje verplicht om iets te kopen. Verder nog zalig met den brommer door de bergen aant cruisen geweest. Echt genieten, kzeg het nog eens, ak thuis kom gaan k voor mn rijbewijs voor de moto. Da sta nu echt wel vast.

In ons guesthouse`ke hebben we nog 2 coole prille 50`ers van Aussie`s leren kennen; Mary en Tony. Deze 2 zijn voor een jaar onderweg, voornamelijk doorheen Azie. Den Tony bleek elken dag zijn thai-chi forms `s morgens gaan te oefenen en tleek me wel s cool om daar een initiatie in te krijgen. Tshowe was ook nog dat diejen dus al 10 jaar thai-chi lessen gaf en dat em zo zijn vlam had leren kennen. Free crash-course van 2 dagen voor de Giejene dus en twas best wel verrijkend. Als ge die bewegingskes ne keer plombeert, dan weet ge pas hoeveel evenwicht ge eigenlijk hebt. In mijn geval, nul komma nul. Hij koos dan ook nog zijn plekskes altijd schoon uit, gelijk int midden van een marktplein of aan ne vijver (Patrick Swayze style gelijk in Road House). Mary deed dus ook thai-chi, maar aangezien dat dat een andere stijl was kon zij em gerust in de kamer oefenen, zonder onder de mensen te komen...chancard. Mijn chance was da we der al om 6 uur `s morgens aan begonnen en dat er dan nog nie te veel volk voorbij kwam gelopen. Alleszins na een paar keren oefenen, begon het al wa te lukken en na 2 dagen had ik een paar forms onder de knie. Nu kwam nog het moeilijkste gedeelte... het volhouden. `S avonds zijn we een paar dagen achtereen lokale goedkope en goei `Hoi`-bierekes gaan drinken en vogels op een stokske gaan eten met die Australiers. Chinese checkers proberen te spelen met een paar Vietnamezen die van gene meter engels konden... We konden er dus geen een van allemaal aan uit en kheb dan maar besloten om da spel nog ergens te kopen en me daar later wat op toe te leggen.

Van Sapa hebben we onze Australische vrienden `G`bye mates` gezegd en hebben we terug nen trein gepakt naar Hanoi, van waaruit we na enkele dagen ne vlieger zouden hebben richting Bangkok. De Sim, onzen Indo-American buddy, had ons nog ne mail gestuurd om te zeggen dat als we in Hanoi zouden belanden, we zonder zeveren in Hanoi Backpackers Hostel moesten verblijven. Twas misschien wel wat duurder, maar twas het wel zeker waard. De Sim zijn goeie raad opgevolgd en daar nen dorm gepakt tegen den belachelijk hoge prijs van 7 usd/dag. Da lijkt misschien ni veel, maar als ge het een beeke bekijkt dan hebde voor dieje prijs wel een 2 persoonskamer met badkamer, tv en heel de reutemeteut. Tegen da we daar fantsoenlijk hadden ingecheckt wast middag en te laat om naar den Ho Chi Minh te gaan kijken. Da was eigenlijk ons plan, dus vroegen we ons af wat we nog konden doen voor de rest van den dag. Int guesthousen hadden ze een heel goei plan... The Snake Farm (niet voor gevoelige lezers). We gingen met een buske van ne man of 12 fresh snakeblood drinken. Ne schonen hoop met Canadezen, Schotten, Amerikanen, Kempenaren en een Antwerpse met engelse roots. Colly had zelfs nog in Mol op de Europese school gezeten. Small world!! Toen we hier aankwamen kregen we eerst nog wa slangen in onze nek geworpen en toen we dorst begonnen te krijgen sneden ze dan die slangen maar open. Het kloppend hart van die beestjes kreeg je eerst te verorberen. Risico Reynders zat heel scherp en was den eerste om het naar binnen te werken. Dieje voelden het zelfs nog kloppen in zijn keel. Vervolgens werden zowel het bloed als de gal aangelengd met sterken drank. Dodelijke combinatie als ge het mij vraagt, want mij hebben ze nog voor zonsondergang opgeplooid en in mijne pot gestoken. Alleszins, die slangen zijn nie voor nix gestorven, we hebben ze stuk voor stuk volledig opgegeten. Het vlees was heel goed en het vel was wel taai maar toch nog goe te boefen. Ene kerel, nen duffen Amerikaan trok ene keer van een bong met tabak en stond den boel onder te brokken... geregistreerd op foto!!! Right on!!

Volgenden dag dus opgestaan en toch nie 100%, eerst ff Hanoi gaan verkennen, de grote vijver int midden vant stad ne keer rondgewandeld en dan toch maar besloten om voor de kas te gaan hangen en films gaan te zien op een van de 3 flatscreens da ze daar hadden staan. Tropic Thunder, John Rambo, noem maar op, comedy ten top dus met andere woorden. Da was dus ook het showe aan dit guesthouse, heel veel backpackers kwamen hier terecht en coole dinges te doen. Als we het nu zouden overdoen zouden we garantie met dit guesthouse naar Ha Long Bay gaan. Goedkoper + sfeer gegarandeerd!!! We zijn van hieruit nog naart Ho Chi Minh Mausoleum getrokken om ne groet te brengen aan Uncle Ho. Dieje ligt daar namelijk schoon vacuum getrokken in zijn mausoleum. Kleine meneer, grote persoon, heeft half de wereld afgereisd, paar keer gevangen gezeten en zwaar geijverd voor de onafhankelijkheid van zijn volk. Verdiend tot op den dag van vandaag nog veel respect van massa`s landgenoten die hem komen bezoeken. Terecht Hoor!! Van hieruit zijn we richting de luchthaven vertrokken want ons vluchtje met Airasia richting Bangkok stond geboekt. 50usd de man voor een vlucht?? Geen geld zeggen we dan, boeken die handel!!

Dam Beeut (= Salut en de kost)

Easy riding the Ho Chi Minh trail

We stonden dus paraat alletwee met nen houtere kop dat nimmer schoon was. Mr. T dieje ons de volgende 5 dagen zou vergezellen, zag onze kop en zag het al nimmer goe komen voor de volgende dagen. Onze rugzakken werden Asian style vanachter op de scooterkes gebonden en we waren klaar om te gaan sjeezen. Van Hue reden we door naar Vinh Mok. Da was een heel stuk rijden en na t avondeten kregen we een vette regenbui op ozze kop. Gieten, gieten, gieten, da was overdreven. Als dat dan nog ni genoeg was, rijdt de Reynders nog ne platten tuup ook. Daar stonden we schoon in de gietende regen. Diejen band was compleet om zeep, dus Mr. T moest helemaal terug naar waar da we gegeten hadden om ne versen binnenband te gaan halen. Terwijl stonden welle 2 toeristen daar ma wortel te schieten en besloten we onze `shuttlecock` boven te halen. Dees is iets typisch Vietnamees: een pluimke om mee te sjotten. Haalt da boven en er staan binnen de kortste keren gegarandeerd 5 Vietnamezen bij u die willen meesjotten... en da zelfs in de gietende regen. 2 klein mannekes die daar vlakbij woonden kwamen hun kunstjes wa laten zien. Plezant tijdverdrijf ook en het wachten op Mr. T was al bijlange na zo erg nimmer. Door da gevalleke met diejen band wast heel laat toen we in ons hotelleke aankwamen in Vinh Mok. Onderweg nog mensen tegengekomen die ons wilden uitnodigen in hun huis, vermits het al zo laat was. Die mensen hier in Azie zijn zo ongelooflijk gastvrij, das echt schitterend.

Bij die Vinh Mok tunnels hadden we dus ook weeral vettig veel chance. Er stond een heel bus toeristen te wachten om nen toer te krijgen doorheen die tunnels. Da zagen we dus al ni zitten om daar mee rond te lopen. Nu dieje gids dieje ons heeft rondgeleid zei al op voorhand tegen mij en de Piet da we kort achter haar moesten blijven. We kropen dus bijna in haar kont om heel die meute voor te zijn en al chance, want ze zei alles maar 1 keer en die mensen die vanachter volgden die hoorden er just niks van. Die Vinh Mok tunnels zijn een ondergronds doolhof waar tijdens de Vietnamoorlog een heel dorp in leefde. Het bestaat uit verschillende niveaus en is kilometers lang. Een deel van de muren is gerestaureerd en een deel is nog authentiek en bestaat uit klei. Alles hadden ze er: kamers voor de gezinnen, verloskamers, ziekenkamers, vergaderruimtes... maar dit allemaal op Vietnameese maat, dus we hebben constant krom gelopen tot we daar buiten waren. Bovengronds zag je de loopgraven en hier en daar nog duidelijke bomkraters die ondertussen volledig begroeid waren. Er was ook nog een heel museum aan met foto`s en een maquette van dat hele netwerk van tunnels. Pretty impressive!

Van Vinh Mok reden we door naar `de hel van Ke Sahn`. Hier was een oude Amerikaanse legerbasis waar nog een hoop oud legermateriaal, helikopters, vliegers, tanks, bunkers, etc. stonden tentoongesteld en eveneens een museum met schitterende foto`s. Nie zo vet als da museum in Ho Chi Minh, maar toch grellig. Op Ke Sahn is ten tijde van den oorlog zwaar gevochten geweest en heeft den Amerikaan het loodje moeten leggen. Van Ke Sahn bracht ozze motobike ons naar de hotsprings. Wij hadden natuurlijke hotsprings verwacht zoals in Pai in Thailand, maar hier hadden ze er een heel subtropisch park van gemaakt. Allemaal aangelegd... da was wel een pakske minder, maar daarom ni minder goe 1 keer ge erin zat. Van ne graad of 35 tot 43 int laatste bad. Levend gekookt worden gelijk een kreeft. Los erover. Van hieruit reden we dan door naar een groot oorlogskerkhof. Boooooring. Daar was nu ni veel aan te zien. Dus ineens terug diejen brommer op en terug den Ho Chi Minh trail op naart volgende. Daar kwamen we op een plaatske waar we een paar grotten konden gaan checken. Op zich ook wel een schitterend plekske waar de buffels gewoon over de weg tussen de auto`s lopen. Normaal is er aan die grotten ni zoveel aan, maar hier zaten toch wel pareltjes tussen zenne. Met den boot erdoor tot op een strandje in de grot en zo kon je nog een heel stuk de grot in. Als je met de boot zou doorvaren doorheen de hele grot zou je in Laos uitkomen. Op onzen tocht doorheen de bergen, wat trouwens heel vette viewkes en gevaarlijk bochtenwerk opleverde, hebben we nog een stuk de grens met Laos richting het noorden gevolgd. We zijn ook nog op een heel hoog punt gekomen, waar we op de grens stonden en in de verte de zee konden zien liggen. Waar je ook gaat in Vietnam, de zee is nooit ver weg... dus de seafood ligt er echt voort grijpen. Nog eens zot gedaan en een zeeslang laten klaarmaken. Da beesje draaien ze door de vleesmolen en ze maken er mini loempia`s van. Heel speciaal smaakske en een raar grijs kleureken ook da vlees, maar echt lekker. Dat dan nog doorgespoeld met ne potentie-verhogende snake-wine (goren troep) en we waren klaar om door te rijden richting Dong Hoi, onze einhalte. Hier hebben we Mr T nog een polleke gegeven en hebben we nen trein geboekt richting Hanoi om van daaruit door te gaan naar Sapa.