Noord-Vietnam: Ha Long Bay, Sapa and Hanoi

Xin Chau (= Hallo int Vietnamees)!!!

Na onzen Hell`s Angels tour met Mr.T (I pity the fool!!) hadden we ne sleepertrain richting Hanoi geboekt. Van hieruit zouden we dan doorgaan naar Sapa. Tot hiertoe vielen die sleepers wel heel goe mee, lekkeren dikke matras, propere lakens en heel den annekesnest, maar den deze da was een ander paar mouwen. Een houteren plank met stinkend deken om onder te kruipen. We hadden net als van te voren de bovenste plaatskes geboekt, omdat we dan extra beenruimte en ruimte om de backpacks te stashen hadden. Nu voor mij viel da nog allemaal heel goe mee, voor mijnen travelcompanion met zijne rugzak van 25 kilo was da ne zwaren tegenvaller. Dieje rugzak ging daar ni tussen. Diejen lag dus schoon met zn benen over zijne rugzak geplooid. Uiteindelijk is em nog een plaatske naar onderen gemoved omdat daar nie direct iemand kwam liggen. Rond een uur of 3 `s nachts kwam daar toch nog iemand met een schoon kostumeke de Piet wakker maken omdat em op zn plaats lag. Blijkbaar had de Piet serieus aant zweten geweest en stonk da deken nog een pak harder dan voordien. Brute pech voor dieje Vietnamees met zn kostumeke.

Aangekomen in Hanoi, bleek den trein richting Sapa al vertrokken te zijn dus veranderde ons plan plotsklaps naar nen trein richting havenstad Haiphong om van daaruit den boot te pakken naar Cat Ba Island in baai van Ha Long. Drastische veranderingen maar toch ook wel cool om zo ineens daar ter plekke iets anders te moeten uitwerken. Achteraf bekeken waren we beter af zo, want anders hadden we nen helen dag op den trein moeten zitten richting Sapa. Als we nu terugkwamen zouden we in Hanoi ne nachttrein boeken naar Sapa. We hadden nog een halfuureke voor dat den trein vertrok vanuit een ander station aan den andere kant van Hanoi. Snel een taxi`ke gepakt en daar naartoe gereden, den trein opgesprongen en in Haiphong echt ne goren boot gepakt richting Ha Long Bay. Nu we zaten int noorden van Vietam en rond deze periode kon waren de weergoden de Vietnamezekes nie echt goed gezind. Da hebben we dus ook aan den lijve ondervonden. In den trein wast al den helen tijd aant gieten. Op den boot naar Cat Ba Island hadden we nog chance, maar onzen boottrip doorheen de baai viel los int water. De voormiddag was nog redelijk zonnig, en hier hebben we dus nog wa tijd opt dek doorgebracht. 100-en rotsformaties schieten hier gelijk paddestoelen uit de zee. Van waar da ze komen, Joost mag het weten, ma tis iets heel f*cking magnificent!!! Den eersten dag hadden we nog een Canadees koppel bij ons op den boot zitten, Mimi et Christophe de Quebec. Tof koppeltje want de moment dat het begon te gieten zat er ni veel anders meer op dan bier te drinken en jawel; Uno te spelen!!! Het meest simpele kaartspel ter wereld en tergelijkertijd zo hard lachen. Met da bier hadden we ons serieus mispakt... tja da krijgde met ne bootcrew van gene meter engels klapt. Wij vragen hoeveel dat was voor een blikske Hanoi Beer. Vanachter zijn stuur laat dieje 7 vingers zien. Blijkbaar was da ni 7000 dong, maar wel degelijk 25000 (want 2 vingers + 5 vingers, das toch duidelijk 25000 ni waar??) Soit, dieje Christophe was er een serieus probleem van aant maken, maar aangezien da wij nog nen extra dag met die mannen zaten opgescheept hebben ze toch maar alles betaald. 7000 dong was nu ook wel wa weinig geweest, maar met die mannen viel ook nimmer over nen discount te klappen dus tja, payer.

Den dag nadien `s morgens opgestaan en direct ne plons gepakt en een paar keer in de regen rond den boot gezwommen. Damn da deed goed!! Dan nog een stuk door de baai gevaren en da stikt hier blijkbaar van de fishfarms, eentje bezocht waar ze serieuze joekels hadden zitten. Op elke fishfarm ziede hier ook minstens 3 honden zitten die den boel daar bewaken. Dees zen dus echt `zeehonden` want die baasjes wonen daar op de fishfarm en lopen daar heel den tijd over die smalle planken tussen de vis. Die honden schuiven stuk voor stuk toch wel minimum ene keer per dag van die planken tussen de vis. We zijn nog ff een uureke gaan kajakken en bijna verdwaald tussen al die rotsen. Lijkt ook allemaal zo hard op elkaar. We hadden 2 daagskes geboekt en dit was toch wel genoeg want tis allemaal wel schoon maar na 2 dagen ronddobberen hebde het er wel gezien. `s Avonds hebben we nog overwogen om `s anderendaags te gaan klimmen, want hier op Cat Ba kunde deep water solo doen. Zonder bescherming tegen de rotsen hangen, kunde nimmer dan laat ge u gewoon van boven het water in plonsen. Moet zalig zijn alst schoon weer is. Vermits wij toch zo`n slecht weer hadden, besloten we om toch maar te vertrekken den dag erop. Da klimmen hier was al niet zo goedkoop en om dan ook nog te riskeren da ge met regenweer op den boot moet blijven zitten, da wilden we niet riskere. Die mensen die toch geboekt hadden, mochten van geluk spreken want twas wel degelijk droog `s anderendaags. Nix aan te doen, we zullen nog wel eens ooit de kans krijgen om nen deep water solo te doen.

Van Cat Ba zijn we terug richting Hanoi gegaan en hebben we een nachttreintje gepakt richting Sapa. Dit was ideaal, daar we nu daags nadien `s morgens op onze bestemming toekwamen. Van de rotsformaties in Ha Long Bay kwamen we in de gebergtes tussen de terrasvormige rijstvelden van Sapa terecht. Zalig plekske toch wel tussen de hilltribes, maar tprobleem is dus wel dat die hilltribes constant aant leuren zijn met stofkes en prullekes. Een paar van die stammen hebben we bezocht en een thee`ke mee gedronken. Hmong (herkenbaar aan de indigo kleren) en Red Dzao (kale vrouwen in rode gewaden en rode hoeden op) zijn het meest aanwezig daar waar wij zijn geweest. We hebben er nen tijd mee door dat dorp liggen crossen en die vrouwkes kweken hier begot stevige kuiten, amai. Steep walks up the hill, hier en daar ne glibberige slijkpad naar omhoog. Ge kunt natuurlijk niet bij die mensen komen binnengewandeld en dan met lege handen terug vertrekken, dus we waren telkens wel een beetje verplicht om iets te kopen. Verder nog zalig met den brommer door de bergen aant cruisen geweest. Echt genieten, kzeg het nog eens, ak thuis kom gaan k voor mn rijbewijs voor de moto. Da sta nu echt wel vast.

In ons guesthouse`ke hebben we nog 2 coole prille 50`ers van Aussie`s leren kennen; Mary en Tony. Deze 2 zijn voor een jaar onderweg, voornamelijk doorheen Azie. Den Tony bleek elken dag zijn thai-chi forms `s morgens gaan te oefenen en tleek me wel s cool om daar een initiatie in te krijgen. Tshowe was ook nog dat diejen dus al 10 jaar thai-chi lessen gaf en dat em zo zijn vlam had leren kennen. Free crash-course van 2 dagen voor de Giejene dus en twas best wel verrijkend. Als ge die bewegingskes ne keer plombeert, dan weet ge pas hoeveel evenwicht ge eigenlijk hebt. In mijn geval, nul komma nul. Hij koos dan ook nog zijn plekskes altijd schoon uit, gelijk int midden van een marktplein of aan ne vijver (Patrick Swayze style gelijk in Road House). Mary deed dus ook thai-chi, maar aangezien dat dat een andere stijl was kon zij em gerust in de kamer oefenen, zonder onder de mensen te komen...chancard. Mijn chance was da we der al om 6 uur `s morgens aan begonnen en dat er dan nog nie te veel volk voorbij kwam gelopen. Alleszins na een paar keren oefenen, begon het al wa te lukken en na 2 dagen had ik een paar forms onder de knie. Nu kwam nog het moeilijkste gedeelte... het volhouden. `S avonds zijn we een paar dagen achtereen lokale goedkope en goei `Hoi`-bierekes gaan drinken en vogels op een stokske gaan eten met die Australiers. Chinese checkers proberen te spelen met een paar Vietnamezen die van gene meter engels konden... We konden er dus geen een van allemaal aan uit en kheb dan maar besloten om da spel nog ergens te kopen en me daar later wat op toe te leggen.

Van Sapa hebben we onze Australische vrienden `G`bye mates` gezegd en hebben we terug nen trein gepakt naar Hanoi, van waaruit we na enkele dagen ne vlieger zouden hebben richting Bangkok. De Sim, onzen Indo-American buddy, had ons nog ne mail gestuurd om te zeggen dat als we in Hanoi zouden belanden, we zonder zeveren in Hanoi Backpackers Hostel moesten verblijven. Twas misschien wel wat duurder, maar twas het wel zeker waard. De Sim zijn goeie raad opgevolgd en daar nen dorm gepakt tegen den belachelijk hoge prijs van 7 usd/dag. Da lijkt misschien ni veel, maar als ge het een beeke bekijkt dan hebde voor dieje prijs wel een 2 persoonskamer met badkamer, tv en heel de reutemeteut. Tegen da we daar fantsoenlijk hadden ingecheckt wast middag en te laat om naar den Ho Chi Minh te gaan kijken. Da was eigenlijk ons plan, dus vroegen we ons af wat we nog konden doen voor de rest van den dag. Int guesthousen hadden ze een heel goei plan... The Snake Farm (niet voor gevoelige lezers). We gingen met een buske van ne man of 12 fresh snakeblood drinken. Ne schonen hoop met Canadezen, Schotten, Amerikanen, Kempenaren en een Antwerpse met engelse roots. Colly had zelfs nog in Mol op de Europese school gezeten. Small world!! Toen we hier aankwamen kregen we eerst nog wa slangen in onze nek geworpen en toen we dorst begonnen te krijgen sneden ze dan die slangen maar open. Het kloppend hart van die beestjes kreeg je eerst te verorberen. Risico Reynders zat heel scherp en was den eerste om het naar binnen te werken. Dieje voelden het zelfs nog kloppen in zijn keel. Vervolgens werden zowel het bloed als de gal aangelengd met sterken drank. Dodelijke combinatie als ge het mij vraagt, want mij hebben ze nog voor zonsondergang opgeplooid en in mijne pot gestoken. Alleszins, die slangen zijn nie voor nix gestorven, we hebben ze stuk voor stuk volledig opgegeten. Het vlees was heel goed en het vel was wel taai maar toch nog goe te boefen. Ene kerel, nen duffen Amerikaan trok ene keer van een bong met tabak en stond den boel onder te brokken... geregistreerd op foto!!! Right on!!

Volgenden dag dus opgestaan en toch nie 100%, eerst ff Hanoi gaan verkennen, de grote vijver int midden vant stad ne keer rondgewandeld en dan toch maar besloten om voor de kas te gaan hangen en films gaan te zien op een van de 3 flatscreens da ze daar hadden staan. Tropic Thunder, John Rambo, noem maar op, comedy ten top dus met andere woorden. Da was dus ook het showe aan dit guesthouse, heel veel backpackers kwamen hier terecht en coole dinges te doen. Als we het nu zouden overdoen zouden we garantie met dit guesthouse naar Ha Long Bay gaan. Goedkoper + sfeer gegarandeerd!!! We zijn van hieruit nog naart Ho Chi Minh Mausoleum getrokken om ne groet te brengen aan Uncle Ho. Dieje ligt daar namelijk schoon vacuum getrokken in zijn mausoleum. Kleine meneer, grote persoon, heeft half de wereld afgereisd, paar keer gevangen gezeten en zwaar geijverd voor de onafhankelijkheid van zijn volk. Verdiend tot op den dag van vandaag nog veel respect van massa`s landgenoten die hem komen bezoeken. Terecht Hoor!! Van hieruit zijn we richting de luchthaven vertrokken want ons vluchtje met Airasia richting Bangkok stond geboekt. 50usd de man voor een vlucht?? Geen geld zeggen we dan, boeken die handel!!

Dam Beeut (= Salut en de kost)