Easy riding the Ho Chi Minh trail

We stonden dus paraat alletwee met nen houtere kop dat nimmer schoon was. Mr. T dieje ons de volgende 5 dagen zou vergezellen, zag onze kop en zag het al nimmer goe komen voor de volgende dagen. Onze rugzakken werden Asian style vanachter op de scooterkes gebonden en we waren klaar om te gaan sjeezen. Van Hue reden we door naar Vinh Mok. Da was een heel stuk rijden en na t avondeten kregen we een vette regenbui op ozze kop. Gieten, gieten, gieten, da was overdreven. Als dat dan nog ni genoeg was, rijdt de Reynders nog ne platten tuup ook. Daar stonden we schoon in de gietende regen. Diejen band was compleet om zeep, dus Mr. T moest helemaal terug naar waar da we gegeten hadden om ne versen binnenband te gaan halen. Terwijl stonden welle 2 toeristen daar ma wortel te schieten en besloten we onze `shuttlecock` boven te halen. Dees is iets typisch Vietnamees: een pluimke om mee te sjotten. Haalt da boven en er staan binnen de kortste keren gegarandeerd 5 Vietnamezen bij u die willen meesjotten... en da zelfs in de gietende regen. 2 klein mannekes die daar vlakbij woonden kwamen hun kunstjes wa laten zien. Plezant tijdverdrijf ook en het wachten op Mr. T was al bijlange na zo erg nimmer. Door da gevalleke met diejen band wast heel laat toen we in ons hotelleke aankwamen in Vinh Mok. Onderweg nog mensen tegengekomen die ons wilden uitnodigen in hun huis, vermits het al zo laat was. Die mensen hier in Azie zijn zo ongelooflijk gastvrij, das echt schitterend.

Bij die Vinh Mok tunnels hadden we dus ook weeral vettig veel chance. Er stond een heel bus toeristen te wachten om nen toer te krijgen doorheen die tunnels. Da zagen we dus al ni zitten om daar mee rond te lopen. Nu dieje gids dieje ons heeft rondgeleid zei al op voorhand tegen mij en de Piet da we kort achter haar moesten blijven. We kropen dus bijna in haar kont om heel die meute voor te zijn en al chance, want ze zei alles maar 1 keer en die mensen die vanachter volgden die hoorden er just niks van. Die Vinh Mok tunnels zijn een ondergronds doolhof waar tijdens de Vietnamoorlog een heel dorp in leefde. Het bestaat uit verschillende niveaus en is kilometers lang. Een deel van de muren is gerestaureerd en een deel is nog authentiek en bestaat uit klei. Alles hadden ze er: kamers voor de gezinnen, verloskamers, ziekenkamers, vergaderruimtes... maar dit allemaal op Vietnameese maat, dus we hebben constant krom gelopen tot we daar buiten waren. Bovengronds zag je de loopgraven en hier en daar nog duidelijke bomkraters die ondertussen volledig begroeid waren. Er was ook nog een heel museum aan met foto`s en een maquette van dat hele netwerk van tunnels. Pretty impressive!

Van Vinh Mok reden we door naar `de hel van Ke Sahn`. Hier was een oude Amerikaanse legerbasis waar nog een hoop oud legermateriaal, helikopters, vliegers, tanks, bunkers, etc. stonden tentoongesteld en eveneens een museum met schitterende foto`s. Nie zo vet als da museum in Ho Chi Minh, maar toch grellig. Op Ke Sahn is ten tijde van den oorlog zwaar gevochten geweest en heeft den Amerikaan het loodje moeten leggen. Van Ke Sahn bracht ozze motobike ons naar de hotsprings. Wij hadden natuurlijke hotsprings verwacht zoals in Pai in Thailand, maar hier hadden ze er een heel subtropisch park van gemaakt. Allemaal aangelegd... da was wel een pakske minder, maar daarom ni minder goe 1 keer ge erin zat. Van ne graad of 35 tot 43 int laatste bad. Levend gekookt worden gelijk een kreeft. Los erover. Van hieruit reden we dan door naar een groot oorlogskerkhof. Boooooring. Daar was nu ni veel aan te zien. Dus ineens terug diejen brommer op en terug den Ho Chi Minh trail op naart volgende. Daar kwamen we op een plaatske waar we een paar grotten konden gaan checken. Op zich ook wel een schitterend plekske waar de buffels gewoon over de weg tussen de auto`s lopen. Normaal is er aan die grotten ni zoveel aan, maar hier zaten toch wel pareltjes tussen zenne. Met den boot erdoor tot op een strandje in de grot en zo kon je nog een heel stuk de grot in. Als je met de boot zou doorvaren doorheen de hele grot zou je in Laos uitkomen. Op onzen tocht doorheen de bergen, wat trouwens heel vette viewkes en gevaarlijk bochtenwerk opleverde, hebben we nog een stuk de grens met Laos richting het noorden gevolgd. We zijn ook nog op een heel hoog punt gekomen, waar we op de grens stonden en in de verte de zee konden zien liggen. Waar je ook gaat in Vietnam, de zee is nooit ver weg... dus de seafood ligt er echt voort grijpen. Nog eens zot gedaan en een zeeslang laten klaarmaken. Da beesje draaien ze door de vleesmolen en ze maken er mini loempia`s van. Heel speciaal smaakske en een raar grijs kleureken ook da vlees, maar echt lekker. Dat dan nog doorgespoeld met ne potentie-verhogende snake-wine (goren troep) en we waren klaar om door te rijden richting Dong Hoi, onze einhalte. Hier hebben we Mr T nog een polleke gegeven en hebben we nen trein geboekt richting Hanoi om van daaruit door te gaan naar Sapa.